Mensen die hun eerste kindje krijgen, zijn uiteraard apetrots op hun pasgeboren spruit. Beide ouders zien direct veel van hun eigen uiterlijke kenmerken terug in de baby. De nieuwbakken moeder claimt dat de telg haar ogen heeft. In de manier van lachen van het hummeltje denkt de kersverse vader zichzelf te herkennen.
Hoe anders is dat in het dierenrijk!
Bij hen is het vaak niet wenselijk dat het juveniele stadium een mini-versie is van het adulte stadium. Neem de gevlekte riddervis, een van de bewoners van de Caribische Zee. De volwassen gevlekte riddervis heeft een baarsachtig voorkomen met bescheiden rugvinnen die in prima verhouding staan tot de rest van het zeebeest. De achterste rugvin en de staart zijn gestippeld. De rest van de vis heeft een zebramotief. Het zijn schuwe dieren die zich overdag terugtrekken in donkere rifholen. De jonge gevlekte riddervis daarentegen heeft een enorme rugvin die hij op een elegante manier draagt als een indianentooi. Deze vin lijkt buitenproportioneel groot als je het vergelijkt met de rest van zijn lichaam. Het diertje dartelt brutaal als een schierlijke halve maan rond in het open water van het rif. Het lijken meer zwemmende vinnen, dan zwemmende visjes.
Het koraalrif lijkt een vredig decor waar het kleur- en vormrijke onderwaterleven in vredelievende harmonie samenleeft. De realiteit is echter anders. Op het rif speelt zich een meedogenloze strijd af om voedsel, territorium en voortplantingskansen. Soortgenoten vechten elkaar de tent uit om te kunnen overleven. Als jonge gevlekte riddervissen te veel lijken op oude gevlekte riddervissen worden ze als concurrenten gezien en wordt direct de aanval ingezet.
De gevlekte riddervis is niet alleen een vechter, hij kan ook prima communiceren. Het onderlinge contact verloopt zelfs op een unieke manier, namelijk middels de zwemblaas. Vrijwel alle vissoorten bezitten een zwemblaas. De zwembaas is een met luchtgevulde blaas waarmee de vis drijfvermogen genereert en dus weinig energie hoeft te verspillen om op een bepaalde hoogte in de waterkolom te verblijven. Je zou de zwemblaas kunnen vergelijken met het trimvest van sportduikers. Door het trimvest enerzijds met lucht te vullen en anderzijds te ontluchten kan de duiker zich in verticale richting door de waterkolom bewegen. Dit alles zonder energie te verspillen. Zo werkt het ook bij de zwemblaas bij vissen. Door het volume van de zwemblaas aan te passen, kan de vis stijgen of dalen.
Naast het feit dat de zwemblaas bij de gevlekte riddervis voor drijfvermogen zorgt, heeft het orgaan ook nog een functie bij de bovengenoemde communicatie. Als je naar de Engelse naam voor de gevlekte riddervis kijkt, wordt die rol vrij snel duidelijk. In het Engels wordt de gevlekte riddervis ‘spotted drum’ genoemd. De spijker op z’n kop. Door de spieren rondom de zwemblaas aan te spannen, kunnen ze drumachtige geluiden maken. Die spiercontracties verlopen overigens razendsnel. Het zijn de snelste spieraanspanningen die bij dieren zijn gemeten! Bij de drumgeluiden die de gevlekte riddervissen maken, zit er voor de toehorende soortgenoten geen woord Spaans bij. Het is direct duidelijk wat de bedoeling is!
