Wie aan roofvissen denkt, denkt aan haaien, barracuda’s en murenen. Beesten die over het perfecte wapenarsenaal beschikken plus geraffineerde jachttactieken inzetten om succesvol prooidieren te bejagen.
Zo kunnen witte haaien een bijtkracht generen van bijna 2.000 kilogram. Dat is meer dan voldoende power om een zwaar gepantserde zeeschildpad moeiteloos in tweeën te knippen. Barracuda’s bezitten lange kaken die ingelegd zijn met vlijmscherpe tanden. Deze stiletto’s doorboren met het grootste gemak iedere weefselsoort waarmee ze in aanraking komen. Murenen hebben naast mondkaken ook uitschuifbare keelkaken. Door dit extra setje kaken is er voor prooidieren die gegrepen worden, geen ontsnappen meer aan.
Als je echter een tijgertandbaars in het vizier krijgt, denk je niet met een roofvis vandoen te hebben. Het beest lijkt eerder op een variétéartist. Zo heeft zijn schubbenhuid een tijgermotief; een kleurenpatroon dat hij bovendien in een handomdraai kan veranderen van helder rood naar bijna zwart. Daarnaast lijkt de tijgertandbaars uitgedost te zijn met rubberen lippen; vlezige mondranden zo groot als die van Mick Jagger.
Op het oog lijkt de tijgertandbaars dus niet echt een dier dat op het rif voor dood en verderf zorgt. Hij heeft eerder de uitstraling van een brave broeder. Toch is de tijgertandbaars een door en door toppredator!
Ondanks het feit dat de tijgertandbaars het woord ‘tand’ in zich draagt, bezit hij geen gigantische ivoren wachters om prooien uiteen te rijten. Daar staat tegenover dat in zijn keelholte sterke beenplaten zijn gemonteerd waarmee onfortuinlijken probleemloos verpletterd worden.
De manier van jagen van de tijgertandbaars is bijzonder te noemen. Prooidieren worden namelijk opgezogen. Door zijn grote bek én kieuwen wordt een sterk vacuüm gecreëerd waardoor er een krachtig zuigorgaan ontstaat. Op deze manier kan een tijgertandbaars als een onderwaterstofzuiger prooidieren opgeslobberen. Alles en iedereen met een hartslag die op het pad van de tijgertandbaars komt en niet aan zijn zuigkracht kan ontsnappen, zal het loodje leggen. Maar er zijn uitzonderingen. Er zijn dieren die binnen de opzuig-radius van de tijgertandbaars mogen komen zonder dodelijk opgezogen te worden. Grondels bijvoorbeeld.
Grondels zijn baarsachtige visjes die op een unieke manier aan de kost komen. Zij vinden namelijk hun emplooi bij zogenaamde poetsstations. Het zijn poetsvissen. Bij poetsstations melden zich vissen die gepoetst willen worden. Zij willen bevrijd worden van stekende parasieten en dode huidcellen. De tijgertandbaars meldt zich regelmatig bij een poetsstation. Niet om grondels naar de eeuwige jachtvelden te laten vertrekken, maar om hen hun nobele werk te laten verrichten.
